Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

W celu zapewnienia, by dostawcy usług online w zakresie treści objęci zakresem niniejszego rozporządzenia wypełniali obowiązek zapewniania transgranicznego przenoszenia ich usług bez nabywania stosownych praw w innym państwie członkowskim, niezbędne jest ustanowienie przepisu, zgodnie z którym dostawcy ci powinni być zawsze uprawnieni do świadczenia takich usług abonentom, kiedy są oni czasowo obecni w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie ich zamieszkania. W tym celu przepis ten powinien stanowić, że uznaje się, iż świadczenie takich usług online w zakresie treści, dostęp do nich i korzystanie z nich odbywa się w państwie członkowskim zamieszkania abonenta. Ten mechanizm prawny powinien mieć zastosowanie jedynie w celu zapewnienia możliwości transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści. Usługa online w zakresie treści powinna być uznana za świadczoną zgodnie z prawem, jeżeli zarówno świadczenie usług, jak i udostępnianie treści odbywa się w sposób zgodny z prawem w państwie członkowskim zamieszkania. Niniejsze rozporządzenie, w szczególności mechanizm prawny, zgodnie z którym uznaje się, że świadczenie usługi online w zakresie treści, dostęp do niej i korzystanie z niej następują w państwie członkowskim zamieszkania abonenta, nie ogranicza posiadanej przez dostawcę możliwości zapewnienia abonentowi dodatkowego dostępu do treści oferowanych zgodnie z prawem przez dostawcę w państwie członkowskim, w którym abonent jest czasowo obecny, i korzystania z tych treści.     

Państwa członkowskie powinny skoncentrować wsparcie, aby zapewnić, że jego wkład w osiąganie celów Unii będzie znaczący, zgodnie ich szczególnymi krajowymi i regionalnymi potrzebami rozwojowymi Należy określić warunki wstępne, a także zwięzły i wyczerpujący zbiór kryteriów oceny ich spełnienia, że niezbędne wymogi dla skutecznego i efektywnego wykorzystania wsparcia Unii zostaną spełnione. W tym celu warunki wstępne powinny mieć zastosowanie do priorytetu danego programu tylko wtedy, gdy mają one bezpośredni i rzeczywisty związek ze skutecznym i efektywnym osiągnięciem konkretnych celów szczegółowych priorytetu inwestycyjnego lub priorytetu Unii oraz bezpośredni wpływ na osiągnięcie tych celów, mając na względzie fakt, że nie w każdym przypadku to rzeczywiste powiązanie musi występować między celem szczegółowym a warunkami wstępnymi, ustanowionymi w przepisach dotyczących poszczególnych funduszy. Ocena spełnienia warunków wstępnych powinna wziąć pod uwagę, w stosownych przypadkach, zasadę proporcjonalności w odniesieniu do poziomu przyznanego wsparcia. Spełnienie mających zastosowanie warunków wstępnych powinno być ocenione przez państwo członkowskie w ramach przygotowywania programów i, w stosownych przypadkach, umowy partnerstwa. Komisja powinna ocenić spójność i adekwatność informacji przedstawianych przez państwa członkowskie. W przypadkach, w których mające zastosowanie warunki wstępne nie są spełnione w określonym terminie, Komisja powinna mieć uprawnienia do zawieszenia płatności okresowych dla danych priorytetów programu, zgodnie z precyzyjnie określonymi zasadami.

Ponieważ strata wynikająca z ekspozycji wobec może być równie dotkliwa jak strata z tytułu jakiejkolwiek innej ekspozycji, ekspozycje te należy traktować i zgłaszać w identyczny sposób jak każde inne ekspozycje. Wprowadzono alternatywny limit ilościowy, aby złagodzić nieproporcjonalny wpływ takiego podejścia na mniejsze instytucje. Ponadto ekspozycje wyjątkowo krótkoterminowe związane z transferem środków pieniężnych, w tym z wykonywaniem usług płatniczych, rozliczeniowych, usług rozrachunku i usług powierniczych wobec klientów, podlegają wyłączeniu w celu ułatwienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych i powiązanej infrastruktury. Usługi te obejmują na przykład dokonywanie rozliczenia i rozrachunku gotówkowego oraz podobnych operacji ułatwiających rozrachunek. Związane z tym ekspozycje obejmują ekspozycje, których instytucja kredytowa może nie być w stanie przewidzieć, a w związku z tym nie może ich w pełni kontrolować, między innymi salda na rachunkach międzybankowych wynikające z płatności klienta, w tym naliczane bądź pobierane opłaty i odsetki oraz inne płatności za usługi dla klientów, a także przekazane lub otrzymane zabezpieczenie.

Niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać abonentom korzystanie podczas czasowej obecności w innym państwie członkowskim z tych usług online w zakresie treści, które abonują oni w państwie członkowskim ich zamieszkania. Abonenci powinni kwalifikować się do możliwości transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści jedynie wówczas, gdy mieszkają w jednym z państw członkowskich Unii. Dlatego niniejsze rozporządzenie powinno zobowiązywać dostawców usług w zakresie treści online do korzystania z rozsądnych, proporcjonalnych i skutecznych środków, które mają na celu weryfikację państwa członkowskiego zamieszkania ich abonentów. W tym celu dostawcy powinni stosować środki weryfikacji wyszczególnione w niniejszym rozporządzeniu. Nie wyklucza to możliwości zawarcia umowy między dostawcami a podmiotami praw dotyczącej tych środków weryfikacji w granicach niniejszego rozporządzenia. Celem tego wykazu jest zapewnienie pewności prawa w odniesieniu do środków weryfikacji, jakie mają być stosowane przez dostawców, a także ograniczenie ingerowania w prywatność abonentów. W każdym przypadku należy wziąć pod uwagę skuteczność i proporcjonalność danego środka weryfikacji w danym państwie członkowskim i w odniesieniu do danego rodzaju usług online w zakresie treści. Z wyjątkiem sytuacji, kiedy państwo członkowskie zamieszkania abonenta można ustalić z wystarczającą pewnością na podstawie jednego środka weryfikacji, dostawcy powinni stosować dwa środki weryfikacji. W przypadku gdy dostawca ma uzasadnione wątpliwości dotyczące państwa członkowskiego zamieszkania abonenta, powinien on mieć możliwość ponownego zweryfikowania państwa członkowskiego zamieszkania abonenta. Dostawca powinien wdrożyć niezbędne środki techniczne i organizacyjne wymagane obowiązującymi przepisami w zakresie ochrony danych potrzebne do przetwarzania danych osobowych zgromadzonych do celu weryfikacji państwa członkowskiego zamieszkania abonenta na mocy niniejszego rozporządzenia. Przykłady takich środków obejmują udzielanie osobom przejrzystych informacji o metodach stosowanych do weryfikacji i o jej celu, a także odpowiednie środki bezpieczeństwa.    

Informacje zawarte w bilansie i w rachunku zysków i strat powinny zostać uzupełnione informacją dodatkową do sprawozdania finansowego. Użytkownicy sprawozdań finansowych zwykle nie potrzebują obszernych informacji uzupełniających w przypadku małych jednostek, a zestawienie takich informacji uzupełniających może być dla małych jednostek kosztowne. Uzasadniony jest, zatem, system ograniczonego ujawniania informacji w przypadku małych jednostek. Jeżeli jednak mikrojednostka lub mała jednostka uzna, że ujawnienie dodatkowych informacji podobnych do informacji wymaganych w przypadku średnich i dużych jednostek, lub też innych informacji nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie, będzie korzystne, nie należy jej tego uniemożliwiać.

Sprawozdanie z działalności i skonsolidowane sprawozdanie z działalności stanowią istotne elementy sprawozdawczości finansowej. Należy przedstawić rzetelny przegląd rozwoju przedsiębiorstwa i jego sytuacji, stosownie do jego rozmiarów i poziomu złożoności. Informacje nie powinny ograniczać się do aspektów finansowych działalności jednostki; należy też uwzględnić analizę środowiskowych i społecznych aspektów działalności jednostki niezbędnych do poznania rozwoju jednostki, jej wyników lub sytuacji. W przypadkach gdy skonsolidowane sprawozdanie z działalności oraz sprawozdanie z działalności jednostki dominującej są przedstawiane łącznie, właściwe może być zwrócenie większej uwagi na kwestie, które są istotne dla jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość. Jednakże z uwagi na potencjalne obciążenie, jakie może to stanowić dla małych i średnich jednostek, należy ustanowić przepis, zgodnie z którym państwa członkowskie mogą zrezygnować z obowiązku przedstawiania informacji niefinansowych w sprawozdaniu z działalności takich jednostek.